วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม ราชวรมหาวิหาร

ฉันท์กล่อมช้างพังและกาพย์ขับไม้กล่อมช้างพัง
พระนิพนธ์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส

ตัวอย่าง ฉันท์กล่อมช้างพัง
 *สรวมชีพชุลีกรบังคัล          ไตรรัตนนิรัน
ตรายด้วยเดชบำบวง
 *ไหว้ไท้เทพยท้าวทั้งปวง       มั่วมวญแมนสรวง
ทุกหมู่มารังรักษา
 *เปนอาทิกำมลาศนผู้พา       หนหงษมหา
วิหคเวหาศผาดผาย
.
ตัวอย่าง กาพย์ขับไม้
 *ไหว้ไท้เทวราชอ้าง             อัษฎา องค์ฤา
เรืองฤทธิเรืองเดชา               ช่วยป้อง
กรีรัตนขัติเยศพาห์               พังเผือก พระเอย
ทุกข์โศกโรคอย่าพ้อง            แผกพ้นไภยพาน

 *ไหว้ไท้ธาดา สวยมภูวนา รายน์ฤทธิผู้ชาญ โกญจนาเนศวร พิฆเนศทั้งมวญ พิฆเนศวรกราน เทวกรรมสรรค์สาร แปดเทพบันดาล เดชะมหิมา
 *สรวมพระพระพรัก พร้อมพร้องบริรักษ์ บำรุงราชพา หนแก้วกรินี เสวตรสารศรี นฤโรคภยา นฤทุกข์ศุขสา ภิรมย์ปรีดา สดับรับคำสอน

เป็นต้น

๑๕ อธิบดีสงฆ์วัดพระเชตุพน

"อธิบดีสงฆ์" หมายถึง ผู้เป็นใหญ่แห่งสงห์ ผู้เป็นหัวหน้าสงฆ์หรือผู้ปกครองสงฆ์ มีหน้าที่ในการปกครองดูแลบรหารงานคณะสงฆ์ให้เป็นไปด้วยความเรียบร้อย ดีงามตามพระธรรมวินัย กฎหมาย กฎมหาเถรสมาคม ระเบียบ คำสั่ง และประกาศมหาเถรสมาคม วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม หรือ "วัดโพธิ์" ซึ่งเป็นพระอารามหลวงที่มีความสำคัญตั้งแต่สมัยกรุงธนบุรี เดิมชื่อว่า "วัดโพธาราม" ครั้นถึงรัชสมัยพระบาทสมเด็จพระพุทธยอดฟ้าจุฬาโลกมหาราช ทรงพระกรุณาโปรดเกล้าฯ ให้ขุนนางเจ้าทรงกรมช่างสิบหมู่ อำนวยการบูรณปฏิสังขรณ์ เริ่มเมื่อปี พ.ศ.๒๓๓๑ และโปรดให้มีการฉลองเมื่อ พ.ศ.๒๓๔๔ พระราชทานนามใหม่ว่า "วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาวาศ" ต่อมารัชกาลที่ ๔ ได้โปรดให้เปลี่ยนท้ายนามวัดเป็น "วัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม" จนถึงปัจจุบัน ผู้ที่ดำรงตำแหน่งเจ้าอาวาสวัดพระเชตุพนวิมลมังคลาราม จะมีชื่อเรียกตามโบราณประเพณีอีกชื่อว่า "อธิบดีสงฆ์"


อธิบดีสงฆ์วัดพระเชตุพน
  องค์ที่ ๑    สมเด็จพระวันรัตน
  องค์ที่ ๒    สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรส (พระองค์เจ้าวาสุกรี)
  องค์ที่ ๓    พระพิมลธรรม (ยิ้ม)
  องค์ที่ ๔    สมเด็จพระวันรัตน (สมบุรณ์)
  องค์ที่ ๕    พระพิมลธรรม (อ้น)
  องค์ที่ ๖    หม่อมเจ้าพระสมเด็จพระพุฒาจารย์ (หม่อมเจ้าทัด)
  องค์ที่ ๗    พระอุบาฬีคุณูปมาจารย์ (ปาน)
  องค์ที่ ๘    พระธรรมเจดีย์ (แก้ว)
  องค์ที่ ๙    สมเด็จพระพุฒาจารย์ (เข้ม ธมฺมสโร)
  องค์ที่ ๑๐   สมเด็จพระวันรัต (เผื่อน ติสฺสทตฺโต)
  องค์ที่ ๑๑   สมเด็จพระอริยวงศาคตญาณ สมเด็จพระสังราช (ปุ่น ปุณฺณสิริ)
  องค์ที่ ๑๒   พระอุบาลีคุณูแมาจารย์ (กลม กลโล)
  องค์ที่ ๑๓   พระวิสุทธาธิบดี (สง่า ปภสฺสโร)
  องค์ที่ ๑๔   พระธรรมปัญญาบดี (ถาวร ติสฺสานุกโร)
  องค์ที่ ๑๕   พระธรรมรัตนากร (สีนวล ปญฺญาวชิโร)

.

พระราชพงสาวดารกรุงสรีอยุธยา ฉบับความสมเด็ดกรมพระปรมานุชิตชิโนรส เล่มหนึ่ง
ตั้งแต่สร้างกรุงสรีอยุธยา ถึง สิ้นรัชกาลสมเด็จพระนเรสวรมหาราช

พระราชพงงสาวดารที่ได้พิมพ์ไว้นี้ มักเรียกกันมาไนพวกนักพงสาวดารแต่ก่อนว่า พระราชพงสาวดารฉบับพิมพ์ ๒ เล่นบ้าง พระราชพงศาวดารฉบับหมอบรัดเลบ้าง ทั้งนี้เพราะพระราชพงสาวดารความนี้ หมอบรัดเล หมอสอนสาสนาชาติอเมริกัน ซึ่งตั้งบ้านเรือนและโรงพิมพ์หยู่นะปากคลองบางหลวง จังหวัดธนบุรี ได้พิมพ์ขึ้นจำหน่ายเปนครั้งแรก และพิมพ์เย็บเล่มเปนหนังสือ ๒ เล่มจบ จึงเรื่องชื่อกันมาดังนั้น แต่ตามที่ได้ซาบกันมาไนชั้นหลั้งว่า พระราชพงสาวดารความนี้ เปนสำนวนที่สมเด็ดกรมพระปรมานุชิตชิโนรส ซงเรียบเรียง จึงเรียกเป็นที่หมายรู้กันไนหมู่นักพงสาวดารชั้นหลังนี้ว่า พระราชพงสาวดารฉบับกรมสมเด็ดปรมาฯ พระราชพงสาวดารความนีเนับแต่หมอบรัดเลได้จัดพิมพ์ขึ้นเมื่อ พ.ส.๒๔๐๗ มาจนถึงบัดนี้ ก็เปนเวลาตั้ง ๗๘ ปีมาแล้ว เวลานี้ฉบับก็หายาก กรมสิลปากรได้เคยไช้ตรวดสอบวันเดือนปีแห่งเหตุการน์ไนประวัติสาตร เห็นว่าไม่สู้จะคลาดเคลื่อนมากนัก จึงจัดพิมพ์ขึ้นอีก เพื่อเปนคู่มือของนักสึกสาวิชาประวัติสาตร ที่ไช้สอบสวนค้นคว้าหลักถานที่ปรากดจากความหลายๆ ฉบับด้วยกัน

กรมสิลปากร
๕ ธันวาคม ๒๔๘๕

พระราชพงสาวดารกรุงสรีอยุธยา ฉบับความสมเด็ดกรมพระปรมานุชิตชิโนรส เล่มสอง
ตั้งแต่แผ่นดินสมเด็ดพระเอกาทสรถ ถึง สิ้นแผ่นดินสมเด็ดพระนารายน์มหาราช

พระราชพงงสาวดารที่ได้พิมพ์ไว้นี้ มักเรียกกันมาไนพวกนักพงสาวดารแต่ก่อนว่า พระราชพงสาวดารฉบับพิมพ์ ๒ เล่นบ้าง พระราชพงศาวดารฉบับหมอบรัดเลบ้าง ทั้งนี้เพราะพระราชพงสาวดารความนี้ หมอบรัดเล หมอสอนสาสนาชาติอเมริกัน ซึ่งตั้งบ้านเรือนและโรงพิมพ์หยู่นะปากคลองบางหลวง จังหวัดธนบุรี ได้พิมพ์ขึ้นจำหน่ายเปนครั้งแรก และพิมพ์เย็บเล่มเปนหนังสือ ๒ เล่มจบ จึงเรื่องชื่อกันมาดังนั้น แต่ตามที่ได้ซาบกันมาไนชั้นหลั้งว่า พระราชพงสาวดารความนี้ เปนสำนวนที่สมเด็ดกรมพระปรมานุชิตชิโนรส ซงเรียบเรียง จึงเรียกเป็นที่หมายรู้กันไนหมู่นักพงสาวดารชั้นหลังนี้ว่า พระราชพงสาวดารฉบับกรมสมเด็ดปรมาฯ พระราชพงสาวดารความนีเนับแต่หมอบรัดเลได้จัดพิมพ์ขึ้นเมื่อ พ.ส.๒๔๐๗ มาจนถึงบัดนี้ ก็เปนเวลาตั้ง ๗๘ ปีมาแล้ว เวลานี้ฉบับก็หายาก กรมสิลปากรได้เคยไช้ตรวดสอบวันเดือนปีแห่งเหตุการน์ไนประวัติสาตร เห็นว่าไม่สู้จะคลาดเคลื่อนมากนัก จึงจัดพิมพ์ขึ้นอีก เพื่อเปนคู่มือของนักสึกสาวิชาประวัติสาตร ที่ไช้สอบสวนค้นคว้าหลักถานที่ปรากดจากความหลายๆ ฉบับด้วยกัน

กรมสิลปากร
๕ ธันวาคม ๒๔๘๕

.

ฉันท์วรรณพฤติและมาตราพฤติ
พระนิพนธ์ สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชอตชิโนรส

 ฉันท์วรรณพฤติและฉันท์มาตราพฤตินี้ พระบาทสมเด็จพระนั่งเกล้าเจ้าอยู่หัวมีพระราชโองการให้กรมหมื่นไกรสรวิชิตทรงอาราธนาสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรสทรงพระนิพนธ์เมื่อ พ.ศ. ๒๓๘๕ โดยทรงแปลจากคัมภีร์วุตโตทัยซึ่งเป็นภาษาบาลี ฉันท์วรรณพฤติเป็นแบบฉันท์ที่กำหนดด้วยอักษร คือกำหนดเสียง ครุ ลหุ เป็นสำคัญ ฉันท์มาตราพฤติเป็นแบบฉันท์ที่กำหนดด้วยมาตรา คือวางจังหวะมาตราสั้นยาวของเสียงเป็นสำคัญ คัมภีร์วุตโตทัยระบุฉันท์วรรณพฤติ ๘๓ ชนิด มาตราพฤติ ๒๕ ชนิด รวม ๑๐๘ ชนิด แต่สมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรสทรงแสดงแบบของฉันท์วรรณพฤติไว้ ๕๐ ชนิด มาตราพฤติ ๘ ชนิด เนื้อเรื่องในตัวอย่างการแต่งฉันท์นั้นทรงนำมาจากธรรมะทางพระพุทธศาสนา ในฉันท์วรรณพฤติเป็นอรรถธรรมสอนบุคคลทั่วไป เช่น อบายมุข ๖ กุศลกรรมบถ มงคลสูตร เป็นต้น ส่วนฉันท์มาตราพฤติเป็นราชธรรมคือธรรมะสำหรับกษัตริย์
 
 นอกจากจารึกแผ่นศิลาที่วัดพระเชตุพนแล้ว ยังมีเอกสารตัวเขียนเรื่องฉันท์วรรณพฤติและฉันท์มาตราพฤติอยู่ในหอสมุดแห่งชาติหลายสำรับ ในการพิมพ์ครั้งนี้ได้เลือกต้นฉบับฉันท์วรรณพฤติ สมุดไทยดำ เส้นหรดาล เลขที่ ๓๐๔ และ ๓๐๕ ฉันท์มาตราพฤติ สมุดไทยดำเส้นหรดาล เลขที่ ๒๙๕ ซึ่งสมบูรณ์ทั้งเนื้อหาและเส้นอักษรมาพิมพ์ไว้ด้วย ในการศึกษาฉันท์วรรณพฤติและมาตราพฤติที่อยู่ในจารึกเทียบกับฉบับพิมพ์และเอกสารตัวเขียนพบว่ามีสื่งที่ต่างกันหลายแห่ง โดยฉพาะข้อความที่เป็นอักษรขอมภาษาบาลี ซึ่งสมควรจะได้มีการชำระในเวลาต่อไป
 
 ฉันท์วรรณพฤติและมาตราพฤติเป็นแบบแผนสำหรับการแต่งฉันท์ที่ยึดถือเป็นตำราได้ที่พิเศษคือผู้ศึกษาจะได้รับความรู้ทั้งรูปแบบฉันท์และเนื้อหาทางธรรม เป็นประโยชน์ทั้งทางด้านภาษา วรรณคดีและพระพุทธศาสนา ต้องกันกับพระปรีชาสามารถทั้งทางคดีโลกและคดีธรรมของสมเด็จพระมหาสมณเจ้า กรมพระปรมานุชิตชิโนรสผู้ทรงนิพนธ์เป็นอย่างยิ่ง

.

พระมหาเจษฎาราชอาณาจักร
ในจารึกทำเนียบหัวเมืองและผู้ครองเมือง วัดพระเชตุพน

เนื้อหาของหนังสือเล่มนี้จัดแบ่งเป็น ๔ บท คือ
 บทที่ ๑ บทนำ กว่าจะเป็นจารึกทำเนียบหัวเมืองและผู้ครองเมือง วัดพระเชตุพน กล่าวถึงพระราชอนาจักรและการปกครองหัวเมืองตั้งแต่ในสมัยสุโขทัย พระราชอาณาจักรและการปกครองหัวเมืองสมัยกรุงศรีอยุธยา พระไอยการตำแหน่งนาหัวเมือง ในรัชสมัยสมเด็จพระบรมไตรโลกนาถ พระราชอาณาจักรและการปกครองหัวเมืองในสมัยธนบุรีถึงกรุงรัตนโกสินทร์ตอนต้น 
 บทที่ ๒ พระมหาเจษฎาราชอาณาจักร ในจารึกทำเนียบหัวเมืองและผู้ครองเมือง กล่าวถึง ระบบจัดลำดับหัวเมืองรัชกาลที่ ๓ ในจารึกทำเนียบหัวเมืองและผู้ครองเมือง และการแบ่งส่วนการปกครองหัวเมืองสมัยรัชกาบที่ ๓ ในจารึกทำเนียบหัวเมืองและผู้ครอเมือง
 บทที่ ๓ จารึกทำเนียบหัวเมืองและผู้ครองเมือง วัดพระเชตุพน เป็นการตรวจสอบชำระคำอ่านจารึกทำเนียบหัวเมืองและผู้ครองหัวเมือง โดยแบ่งตามลำดับทิศของพระระเบียงที่พบจารึก 
 บทที่ ๔ คำอธิบายจารึกทำเนียบหัวเมืองและผู้ครองเมือง วัดพระเชตุพน เป็นการอธิบายเกี่ยวกับหัวเมืองและผู้ครองเมือง

การปริวรรตคัมภีร์อักษรขอม (บาลี - ไทย)

 พระมาลัย เป็นเรื่องราวเกี่ยวกับพระมาลัยเถระ ท่านมีถิ่นกำเนิดอยู่ ณ หมู่บ้านกัมโพช เมืองลังกา พระมาลัยได้ณานสมาบัติมีฤทธิ์มาก เทียบได้กับพระโมคคัลลานเถระ สามารถเดินทางไปนรกและสวรรค์ได้ ท่านเดินทางไปนรกเพื่อรับฟังคำบอกเล่า ของสัตว์นรกและเหล่าเปรตที่ถูกเหล่ายมบาลทรมานร่างกายด้วยวิธีการต่างๆ นานา มาบอกแก่ญาติพี่น้องของสัตว์นรกเหล่านั้นให้ละเว้นการทำบาป เร่งสร้างบุญกุศล จะได้ไม่ต้องมาชดใช้บาปกรรมในนรกแบบเดีวกับพวกเขา ขณะที่ท่านลงไปนรกนั้นท่านก็ได้โปรดสัตว์ให้เว้นจากการทรมานชั่วครู่หนึ่งที่ท่านได้เสด็จผ่านไป

 จากนั้นท่านก็นำความที่สัตว์นรกและเปรตฝากสั่งมาบอกแก่ญาติของพวกเขา ให้เร่งกระทำบุญ ละเลิกการทำบาปทั้งปวงพวกญาติต่างพากันทำบุญอุทิศส่วนกุศลส่งไปให้จึงพ้นทุกข์ทรมาน ต่ามาท่านออกไปบิณฑบาตพบกับชายยากจนเข็ญใจผู้หนึ่งที่นำเอาดอกบัวมาถวายจำนวนแปดดอก ท่านจึงนำดอกบัวนั้นไปถวายพระจุฬามณีเจดีย์บนสวรรค์ชั้นดุสิต เมื่อไปถึงสวรรค์ก็ได้พบกับพระอินทร์ ได้สนทนาถามถึงเหตุที่เทพที่มีนางฟ้าเป็นบริวารจำนวนมากน้อยต่างกันว่า ได้บำเพ็ญบุญกุศลอะไรมาขณะที่อยู่โลกมนุษย์ และทราบข่าวว่าพระโพธิสัตว์ "ศรีอริยเมตไตรย" จะเสด็จมาไหว้ะพระจุฬามณีเจดีย์พอดี ท่านจึงรออยู่เพื่อพบกับพระโพธิสัตว์พระศรีอาริยย์และได้สนทนาถาม ตอบกันถึงชีวิตตามความเป็นอยู่ของชาวชมพูทวีป พระโพธิสัตว์พระศรีอาริย์ได้สั่งมาบอกชาวเมืองลังกาถึงการถือศีลหมั่นสร้างบุญกุศลแล้วจะได้พบพระศรีอาริย์ พระมาลัยจึงนำความที่ได้สนทนากับพระอินทร์เรื่องการอุบัติเป็นเทพ และการจะได้พบพระศรีอาริย์ในยุคของพระศรีอาริย์มาเทศนาให้มนุษย์ได้ฟังแล้วต่างพากันถือศีลปฏิบัติธรรม